Jedenasty

♫ "Awake and Alive" Skillet

I’ m at war with the world

And they try pull me into the dark

I struggle to find my faith

As I’m slippin’ from your arms

It’s getting harder to stay awake

And my strength is fading fast

You breathe me into at last

I’m awake I’m alive*

~Skillet “Awake and Alive”

  

Budzę się zlana potem. Przez kawałek tej nocy śniłam koszmary. Zmiechy, matka, Ann, kolejna noc na ulicy. Pocałunek Catona. Zaraz, zaraz… To ostatnie chyba jest prawdą! Kręcę głową gwałtownie na boki, próbując sobie przypomnieć, co się stało. Fala wspomnień uderza i przerywa tamę ospałości. Co ja zrobiłam?! Zgłupiałam do reszty. On z pewnością uważa mnie za słabą. Cholera! Co mam zrobić? Muszę udowodnić IM, że jestem SILNA. Inaczej koniec. Nie maż się, Clove – ganię się w myślach. Jestem twardą i nieczułą dziewczyną z Dwójki. I tego się trzymajmy.

***

Srebrny cylinder zamyka się wokół mnie z cichym sykiem. Wwindowują mnie na arenę. Jestem spokojna. Od dawna wiem, że to musiało kiedyś nastąpić. Że trafię na arenę i będę walczyć. Otacza nas cisza. Stoimy na tarczach. Zegar odlicza kolejne sekundy. Serce bije spokojnym rytmem.

60 sekund

Oglądam innych trybutów. Twarze są wystraszone, zdezorientowane. Nie wiedzą, co mają robić. W oczach tli się zagubienie, niepewność. Dłonie drżą, usta otwierają się ze zdziwienia. Z każdą chwilą ich mięśnie spinają się coraz bardziej. Oni się boją. Zawsze się bali, boją i bać będą. Strach przed śmiercią ich obezwładnia. Są zagłodzeni, zmaltretowani i słabi. Nie to, co my. Zawodowcy. Nie to, co ja. Clove. Trybutka z Dwójki.

50 sekund

Skupiam uwagę na parze z Dwunastki. Trzeba ich dopaść jak najszybciej, zabić, zadźgać, poderżnąć gardło. Cokolwiek, żeby zeszli z tego świata. Potem może być kłopot. Chłopak, Peeta rozgląda się po arenie. W chwili, w której nasze oczy spotykają się zauważam, że on nie jest taki jak my. Coś mi mówi, że on nie jest pionkiem Kapitolu. I co z tego? I tak zginie – myślę pogardliwie. Odwracam wzrok. Katniss. Dziewczyna, która Igra z Ogniem. Bardzo dobrze. Wzniecimy jej taki pożar, że nawet nie zorientuje się, na czym stoi. W tej sukience wyglądała jak urocza idiotka, która nie wie, co ma powiedzieć. I z pewnością nią jest. Nawet Glimmer tak nie wypadła.

40 sekund

Przenoszę wzrok na Marvela. Rozgląda się wokół z głupim uśmieszkiem. Idiota. Wczoraj rzucał jakimiś kiepskimi żarcikami na wywiadzie, a Flickermann udawał, że bawi go to. Naiwni Kapitolińczycy też. Myślę, że nie muszę na niego uważać, ale kto wie? Czy jest jakaś siła, która mi to powie?

30 sekund

Glimmer wpatruje się z zachwytem w Róg Obfitości. Jej oczy błyszczą jak u dziecka, które dostało nową zabawkę. Zabiję ją. Zetrę z jej twarzy tą urodę. Moje noże zatopią się w jej skórze, zostawiając głębokie ślady. Jeszcze pożałuje, że się urodziła…

20 sekund

Cato stoi na tarczy z nieodgadnionym wyrazem twarzy. W jego oczach jawi się żądza mordu. Pochylona sylwetka jest przygotowana do startu. Ręce gotowe, żeby zabijać. Nogi, aby biec. Silny, przystojny, wysoki. Nastolatki z Kapitolu stoją teraz i mu kibicują. Niejedna jest zakochana na zabój…

10 sekund

Tom jest pewny siebie. Pozycja do sprintu, włosy targa mu wiatr. Wzrok utkwiony daleko nad Rogiem. Alice naprzeciwko. Z zewnątrz nieustraszona jak heros, a w środku mała przestraszona dziewczynka. Łatwo ich zabić. To jeszcze dzieci… A ja? Kim ja jestem…?

Czas zacząć 74. Głodowe Igrzyska!

Zeskakuję z tarczy przed innymi. Biegnę najszybciej jak potrafię. Chwytam kilka noży. Łapię mały plecak, przerzucam go przez ramię. I zaczynam zabawę. W Igrzyska. Pierwszy nóż ląduje w czole dziewczyny z Siódemki. Osuwa się na ziemię, a jej towarzysz pada obok niej przeszyty oszczepem. Odwracam się w przeciwną stronę. Kolejny rzut. Prosto w serce. Chłopca z Piątki. Widzę Glimmer, która znęca się nad chłopakiem z Ósemki. Harata mu twarz nożem, mimo że on już dawno nie żyje. Głupia suka. Słyszę czyjś krzyk. Instynktownie zwracam się w tą stronę. Kilka metrów ode mnie leży głowa… Toma. Przełykam ślinę. Obok głowy miga Tresh z maczetą w dłoni. To pewnie on to zrobił. Kopię głowę i biegnę dalej. Widzę Trybutkę z Dwunastki i Trybuta z Dziewiątki. Szarpią się o jakiś mały plecaczek. Rzucam w plecy chłopca. Pada na ziemię i krztusi się krwią. Dziewczyna jest oszołomiona. Jednak nie na tyle, żeby nie podnieść plecaka i zasłonić sobie głowy. Kiedy ostrze szybuje w jej kierunku. Dziwka. Za daleko. Nie dorzucę. Wracam pod Róg. Reszta rozbiegła się. Zostaję z trupami. Dobijam tych, którzy jeszcze żyją. Zabieram zapasy. Siedzę pod drzewem i czekam.

***

Czekam, czekam, czekam. Łaskawie zjawiają się po dwóch godzinach. Umorusani, spoceni, ale zadowoleni. Patrzę na nich ponuro. Denerwują mnie. Nie zamierzam dać sobą pomiatać. Robię to, o co prosili, a oni ze mnie kpią.

- Gdzie byliście?! – pytam, prawie krzycząc.

- Wiesz, tu i ówdzie – odpowiada Glimmer. Doprowadza mnie do granicy ostateczności.

- Tu i ówdzie?! To ja tu czekam jak głupia, a wy zabawiacie się po lesie?!!! – wybucham. Rzucam się na Glimmer. Piszczy jak opętana. Szamoczemy się przez chwilę w trawie. Udaje mi się drasnąć ją nożem. Z czoła kapią kropelki krwi. Na złotych włosach rozkwitają małe czerwone plamki. W końcu czyjeś silne ręce podnoszą mnie z niej. Zanim zdążę się zorientować, mój policzek piecze boleśnie. To Błyskotka wzięła na mnie odwet.

- Dziwka – mruczę pod nosem. Ścieram z twarzy jej krew.

- Suka – nie pozostaje mi dłużna.

- Uderzyłaś mnie – syczę.

- Ja mam rozbite czoło – piszczy – Jak ja teraz wyglądam?!

- Dość – zimny głos przerywa nasze starcie.

Marvel stoi obok i przygląda się całej scenie. Śmieszy go to. Alice niemal zgina się w pół.

- Dość. Glimm, chodź tutaj – rozkaz Catona wibruje w powietrzu – A ty Clove, zamknij się chociaż raz i posłuchaj innych.

Otwieram usta, żeby zaprotestować, ale nie dobiega z nich żaden dźwięk. Zaciskam je w prostą kreskę.

- Już? Świetnie. To teraz zachowujcie się jak porządne suczki i przynieście drewna na ognisko – mówi Cato, tnąc powietrze słowami. Mam ochotę go uderzyć, ale nie jestem dość silna. To samiec alfa, a mnie zdegradowano do bety.

- A potem? – dopytuje się Marvel.

- Potem? – brwi chłopaka układają się w łuk – Potem wyruszymy na polowanie.

____________________________

*Jestem na wojnie ze światem i oni

Próbują mnie pociągnąć w ciemność

Walczę, by znaleźć swoją wiarę

Gdy wyślizguję się z Twoich ramion

Coraz trudniej pozostać przebudzonym

I moja siła szybko się ulatnia

W końcu dla mnie oddychasz

Jestem obudzony, jestem żywy

Ahoj. I jest kolejny rozdzialik. Mam nadzieję, że się podobał ;). Do ferii dwa tygodnie :(, ale muszę wytrzymać. Wtedy dostaniecie coś ekstra ;) Do przeczytania.